Aslında çok değerli bir kelime "Hayır"

Yaşamlarımızda acil olan ve önemli olan şeyler vardır.

Acil: E-postalarımı yanıtlamam, işimi tamamlamam, alışveriş yapmam, sızdıran musluğu onarmam... Acil olan şeyleri yapmazsam hemen cezalandırılırım, başım derde girer. O halde onları yerine getiririm.

Önemli: Doğada yürümek, bulutların geçişine bakmak, arkadaşlarımla konuşmak, nefes alıp vermeye zaman ayırmak, hiçbir şey yapmamak, yaşadığımı hissetmek... Eğer önemli olan şeyleri yapmazsam hiçbir şey olmayacaktır. Hemen bir sonucu olmayacaktır. Oysa yavaş yavaş yaşamım donuklaşacak, hüzünlü hale gelecek ya da tuhaf bir şekilde anlamdan yoksun kalacaktır.

Yaşamlarımızda her gün acil olanla önemli olan arasında çatışmalar yaşanır. Acil olan, her zaman önemli olan için ayırmaya çabaladığım küçücük yeri ele geçirmeye çalışır. Doğası böyledir. Bu yüzden de eğer hayır demeyi öğrenmezsem, bu çabayı göstermezsem kaybolurum. Hareket eden ama içi boş bir robot gibi yaşama durumunda bir hayat sürerim.

Hayır demeyi öğrendikten ve hayır deneyimini yaşayarak faydalarını hissettikten sonra,bu, yavaş yavaş yaşamımın geri kalanına da yayılacaktır. Orada da hayır diyebilmeme, aciliyetlerin coşkun seline set çekmeme, "çabuk yap, haydi acele et"lerin yanlış alarmlarına karşı açık görüşlülüğümü artırmama yardım edecektir.

Gülümsemek gerekir, kazanılan bütün bu küçük zaferlerin beni biraz daha zeki ve biraz daha mutlu kılmakta olduğunu anlamak. Ayrıca yaşamımızda önemli olan için azar azar yer açmama da yardımcı olduğunu anlamak.

Thoreau'nun dediği gibi, "İnsan vazgeçilmez olanları bir kere elde ettikten sonra sıranın fazlalık olan şeyleri elde etmeye gelmemesi için önünde bir seçenek daha vardır; o da şimdiki yaşamın içinde maceraya atılmasıdır."

#ChristopheAndre #Meditasyon